Program opiera się głównie na koncepcji zachowań ryzykownych (problemowych) młodzieży, a konkretnie na funkcjach jakie pełnią w procesie nieprawidłowego przystosowania społecznego. Badania autorów interakcyjnego modelu zachowań ryzykownych R. i S. Jessorów wskazują, że skuteczne oddziaływania profilaktyczne wymagają kompleksowego oddziaływania na różne czynniki odpowiedzialne za rozwój młodego człowieka, pozostające ze sobą w interakcji. Skuteczność programu wynika z trójpoziomowego, jednoczesnego oddziaływania korygującego zachowania ryzykowne, stymulującego prawidłowy rozwój oraz stwarzającego optymalne warunki do rozwoju. Na pierwszym poziomie główną metodą oddziaływania jest socjoterapia, na drugim poziomie stosuje się strategię alternatyw, promocję zdrowia, stymulację rozwoju zainteresowań, na trzecim poziomie prowadzona jest praca środowiskowa (interwencje, animacja, psychoedukacja…). Dodatkowe badania, na podstawie których określa się specyfikę oddziaływań programu, to badania epidemiologiczne, przeprowadzane według procedury ESPAD, uzupełniane badaniami jakościowymi środowisk lokalnych.